O, herşey.

Çok kolay oldu. roman gibi biriktirdiğim anılarımın üzerinde
bin parçaya getirip te her birini bir nefeste üflemek.

Bir nefese o neden oldu.
daha doğrusu, bir nefeste çıktı son boğumdan.
haftasonu oturup içmek gibiydi güneş batınca O, saat 8 i geçince çanlar çalar ya birden.

Ömür sorgulandı. Kusurlar bulandı. İçildi ve Saatler O'na ayarlandı.
Tutamadım buz gibi soğukluğu. Yanmaya kararlıydım o saatten sonra çırılçıplak.

Bir dünya yaratıldı sandık. Sonra bir tohum bile bitmemişti ki ikimizin arasında...
Dikkatlice izledim onu. Sahip olunanı. Tanrıya inandırışını.
O döndü tanımaksızın. gözgöze geldik en şiddetli zamanında. Öldüm sandım. Yok olmak vardı .

Sonra O, alabildiğince uzaklara koşarcasına bir özgürlük istedi elleriyle. Bana şarkılar söyledi.

Ben onu sarıp sarmalarken kollarımda, zaten ona özgürlüğünü vermiştim.

9 eylül 2010 20:59